Μυστικό δεν κράτησες ποτέ σου
στην ατζέντα σου και στον αργιλέ σου,
μυστικό σκυλί στον καναπέ σου
μαγεμένο στα πόδια σου γυρνώ…
Μα σαν πιάσει η βροχή
γίνεσαι προκλητική κι από λιώμα
λιώμα ψυχικό, με στρας και λαμέ,
σιδερένιες γροθιές
και με δίχτυ πλαστικό…
θα πιαστείς απ’ το άσπρο μου φουλάρι,
από πάνω μας θα γελά το φεγγάρι
κι όταν κυλιόμαστε κι οι δυο στο χορτάρι,
η ατζέντα σου θα μουσκεύει στο νερό.
|
Mistikó den krátises poté su
stin atzénta su ke ston argilé su,
mistikó skilí ston kanapé su
mageméno sta pódia su girnó…
Ma san piási i vrochí
ginese proklitikí ki apó lióma
lióma psichikó, me stras ke lamé,
siderénies grothiés
ke me díchti plastikó…
tha piastis ap’ to áspro mu fulári,
apó páno mas tha gelá to fengári
ki ótan kiliómaste ki i dio sto chortári,
i atzénta su tha muskevi sto neró.
|