|
Εμπρός της γης οι κολασμένοι
της πείνας σκλάβοι εμπρός εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
σαν βροντή σαν κεραυνός.
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
που ζούσαμε στην καταφρόνια
θα γίνουμε το παν εμείς.
Στον αγώνα ενωμένοι
κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Να τη, μας προσμένει
στον κόσμο η Διεθνής.
Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
με πλάνα λόγια μας γελούν
της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
μοναχοί τους, θα σωθούν…
Για να λείψουν τα δεσμά μας
για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά.
Και αν τολμήσουν και αντικρίσουν
της ψυχής μας τους κεραυνούς
θα δούνε τότε αν μπορούνε
πως θα είναι οι σφαίρες μας για αυτούς
|
Ebrós tis gis i kolasméni
tis pinas sklávi ebrós ebrós
To díkio apó ton kratíra vgeni
san vrontí san keravnós.
Ftánun pia tis sklaviás ta chrónia
óli emis i tapini tis gis
pu zusame stin katafrónia
tha ginume to pan emis.
Ston agóna enoméni
ki as mi lipsi kanis
O! Na ti, mas prosméni
ston kósmo i Diethnís.
Thei, archónti, vasiliádes
me plána lógia mas gelun
tis gis i duli ki i ragiádes
monachi tus, tha sothun…
Gia na lipsun ta desmá mas
gia na pápsi pia i sklaviá
na niósun prépi ti grothiá mas
ke tis psichís mas ti fotiá.
Ke an tolmísun ke antikrísun
tis psichís mas tus keravnus
tha dune tóte an borune
pos tha ine i sferes mas gia aftus
|
