|
Ήμουν παιδί, ήμουν μικρή
Δεν ήξερα από αγάπη
Σαν το νερό το καθαρό που σε πηγές κυλά
Ήρθες εσύ στο δρόμο μου
Έκανα τόσα λάθη
Και σαν γυρνώ και με κοιτώ
Είμαι μια άλλη πια
Είμαι άλλη πια
Δεν είμαι εγώ
Παιδί από μας τους δυο είμαι πλασμένο
Είμαι άλλη πια
Δεν είμαι εγώ
Κερί για σένα πάντα αναμμένο
Δεν είμαι εγώ, πώς άλλαξα
Και πάντα είναι νύχτα
Και κάθε μου ξημέρωμα είναι μια σκοτεινιά
Μπορεί να κλείνει η πληγή
Μα θα ‘χω το σημάδι
Το καίω το βιβλίο μας
Και είμαι άλλη πια
Είμαι άλλη πια
Δεν είμαι εγώ
Παιδί από μας τους δυο είμαι πλασμένο
Είμαι άλλη πια
Δεν είμαι εγώ
Κερί για σένα πάντα αναμμένο
|
Ήmun pedí, ímun mikrí
Den íksera apó agápi
San to neró to katharó pu se pigés kilá
Ήrthes esí sto drómo mu
Έkana tósa láthi
Ke san girnó ke me kitó
Ime mia álli pia
Ime álli pia
Den ime egó
Pedí apó mas tus dio ime plasméno
Ime álli pia
Den ime egó
Kerí gia séna pánta anamméno
Den ime egó, pós állaksa
Ke pánta ine níchta
Ke káthe mu ksiméroma ine mia skotiniá
Bori na klini i pligí
Ma tha ‘cho to simádi
To keo to vivlío mas
Ke ime álli pia
Ime álli pia
Den ime egó
Pedí apó mas tus dio ime plasméno
Ime álli pia
Den ime egó
Kerí gia séna pánta anamméno
|
