|
Η μάνα μου τα όνειρα τα νιάτα της
τα μέτραγε τις νύχτες στον καθρέφτη
κι εγώ κρυφοκοιτούσα σαν τον κλέφτη
τα δάκρυα που τρέχαν απ’ τα μάτια της.
Η μάνα μου τα ξάγρυπνα τα χέρια της
τα σήκωνε πανιά για ν’ αρμενίσει
στη θάλασσα του πόνου να σκορπίσει
πουλιά τα νικημένα καλοκαίρια της.
Η μάνα μου κοιμάται σ’ έναν άδειο ουρανό
το μαύρο της παλτό έχει βάλει προσκεφάλι
κοιμάται κι ονειρεύεται το πιο ψηλό βουνό
τον άντρα, τη φωτιά και του θανάτου τη ζάλη.
Η μάνα μου κοιμάται σ’ έναν άδειο ουρανό
το μαύρο της παλτό έχει βάλει προσκεφάλι
κοιμάται κι ονειρεύεται εμένα να γεννώ
αγόρι λυπημένο, πιο χλωμό κι απ’ το φεγγάρι.
Της μάνας μου είμ’ εγώ, εγώ είμ’ η μάνα μου
εγώ κι οι πρόγονοί της απ’ τη Θράκη
εκείνοι που με βάφτισαν γεράκι
σουλτάνα μες στην ματωμένη πάνα μου.
|
I mána mu ta ónira ta niáta tis
ta métrage tis níchtes ston kathréfti
ki egó krifokitusa san ton kléfti
ta dákria pu tréchan ap’ ta mátia tis.
I mána mu ta kságripna ta chéria tis
ta síkone paniá gia n’ armenísi
sti thálassa tu pónu na skorpísi
puliá ta nikiména kalokeria tis.
I mána mu kimáte s’ énan ádio uranó
to mavro tis paltó échi váli proskefáli
kimáte ki onirevete to pio psiló vunó
ton ántra, ti fotiá ke tu thanátu ti záli.
I mána mu kimáte s’ énan ádio uranó
to mavro tis paltó échi váli proskefáli
kimáte ki onirevete eména na gennó
agóri lipiméno, pio chlomó ki ap’ to fengári.
Tis mánas mu im’ egó, egó im’ i mána mu
egó ki i prógoni tis ap’ ti Thráki
ekini pu me váftisan geráki
sultána mes stin matoméni pána mu.
|
