Δεν περιμένω επιστροφές
είναι οι πόρτες μου κλειστές
κι όλα κομμάτια
Σ’ ένα τηλέφωνο βουβό
φαντάζομαι πως σου μιλώ
και κλαίν’ τα μάτια
Ήμασταν δυο κι ήμουν καλά
ήσουν εδώ κι είχα πολλά
να συζητήσω
Τώρα πληρώνω τη σιωπή
κάτι για σένα να μου πει
για να μιλήσω
Ήμασταν δυο κι ήμουν καλά
ήσουν εδώ κι είχα πολλά
να συζητήσω
Τώρα πληρώνω τη σιωπή
κάτι για σένα να μου πει
για να μιλήσω
Στη μοναξιά χαμογελώ
πίνω καφέ πάντα πικρό
τα ίδια πάλι
Οι πετρωμένες αγκαλιές
φωτογραφίες και στιγμές
με κάνουν χάλι
Ήμασταν δυο κι ήμουν καλά
ήσουν εδώ κι είχα πολλά
να συζητήσω
Τώρα πληρώνω τη σιωπή
κάτι για σένα να μου πει
για να μιλήσω
Ήμασταν δυο κι ήμουν καλά
ήσουν εδώ κι είχα πολλά
να συζητήσω
Τώρα πληρώνω τη σιωπή
κάτι για σένα να μου πει
για να μιλήσω
|
Den periméno epistrofés
ine i pórtes mu klistés
ki óla kommátia
S’ éna tiléfono vuvó
fantázome pos su miló
ke klen’ ta mátia
Ήmastan dio ki ímun kalá
ísun edó ki icha pollá
na sizitíso
Tóra pliróno ti siopí
káti gia séna na mu pi
gia na milíso
Ήmastan dio ki ímun kalá
ísun edó ki icha pollá
na sizitíso
Tóra pliróno ti siopí
káti gia séna na mu pi
gia na milíso
Sti monaksiá chamogeló
píno kafé pánta pikró
ta ídia páli
I petroménes agkaliés
fotografíes ke stigmés
me kánun cháli
Ήmastan dio ki ímun kalá
ísun edó ki icha pollá
na sizitíso
Tóra pliróno ti siopí
káti gia séna na mu pi
gia na milíso
Ήmastan dio ki ímun kalá
ísun edó ki icha pollá
na sizitíso
Tóra pliróno ti siopí
káti gia séna na mu pi
gia na milíso
|