|
Τα μάτια κλείνω και σε θυμάμαι
που έφυγες μου μοιάζει σαν εχθές.
Το βράδυ εκείνο έπαψα να ’μαι
αυτό που στη ζωή σου εσύ θες.
Με σκότωσες μ’ ένα αντίο
χωρίς να ’χεις ενοχές
Κι ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο
που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά.
Κι αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο
να με σκοτώσεις θες ξανά.
Δε με πειράζει να περιμένω
και να ελπίζω σε υπερβολές.
Μα δεν αλλάζει το πεπρωμένο
κι ας κάναμε προσπάθειες πολλές.
Με σκότωσες μ’ ένα αντίο
χωρίς να ’χεις ενοχές
Κι ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο
που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά.
Κι αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο
να με σκοτώσεις θες ξανά.
|
Ta mátia klino ke se thimáme
pu éfiges mu miázi san echthés.
To vrádi ekino épapsa na ’me
aftó pu sti zoí su esí thes.
Me skótoses m’ éna antío
chorís na ’chis enochés
Ki írthes páli píso san to dolofóno
pu ston tópo tu egklímatos girná.
Ki an singnómi mu zitás kséro pos móno
na me skotósis thes ksaná.
De me pirázi na periméno
ke na elpízo se ipervolés.
Ma den allázi to peproméno
ki as káname prospáthies pollés.
Me skótoses m’ éna antío
chorís na ’chis enochés
Ki írthes páli píso san to dolofóno
pu ston tópo tu egklímatos girná.
Ki an singnómi mu zitás kséro pos móno
na me skotósis thes ksaná.
|
