Μη μου λες για τη Δευτέρα,
πες μου για μιαν άλλη μέρα,
ούτε Τετάρτη, Σάββατο,
τράβα το γκέμι, τράβα το.
Στον Κεράτσα, στο Μαρίνο
τα ποντάρω και τα δίνω,
και δε φταίνε τα παιδιά,
ήταν λαμόγια η δουλειά.
Και δεν μπορώ παράλογα
και παρατραβηγμένα
πως αγαπάω τ’ άλογα
πιο πολύ από σένα.
Μη μου λες για τη Δευτέρα,
πες μου για μιαν άλλη μέρα,
Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο,
τράβα το γκέμι, τράβα το.
Μη μου λες παραμυθάκια
πως με φάγαν τ’ αλογάκια,
απ’ της δουλειάς την κούραση
πηγαίνω για ξεκούραση.
Και δεν μπορώ παράλογα
και παρατραβηγμένα
πως αγαπάω τ’ άλογα
πιο πολύ από σένα.
|
Mi mu les gia ti Deftéra,
pes mu gia mian álli méra,
ute Tetárti, Sávvato,
tráva to gkémi, tráva to.
Ston Kerátsa, sto Maríno
ta pontáro ke ta díno,
ke de ftene ta pediá,
ítan lamógia i duliá.
Ke den boró paráloga
ke paratravigména
pos agapáo t’ áloga
pio polí apó séna.
Mi mu les gia ti Deftéra,
pes mu gia mian álli méra,
Tetárti, Pébti, Sávvato,
tráva to gkémi, tráva to.
Mi mu les paramithákia
pos me fágan t’ alogákia,
ap’ tis duliás tin kurasi
pigeno gia ksekurasi.
Ke den boró paráloga
ke paratravigména
pos agapáo t’ áloga
pio polí apó séna.
|