|
Τις Κυριακές φοράω τα καλά μου
Παίρνω τσιγάρο και φουμάρω τη ζωή
Και μην ξεχνάς πως έφτασα εδώ κάτω
Κάτω απ`τον πάτο πάντα υπάρχει ένα κερί.
Τις Κυριακές καφές βαρύ χαρμάνι
Μες στο φλιτζάνι κάτι γράψαμε μαζί
Βαρύς καπνός σαν σύννεφο στον ήλιο
Κι από τον φίλο παίρνω ανάσα κι επιζώ.
Κι εγώ εδώ και πάλι εδώ
Να ξαναρχίσω να τσακίσω τον καιρό
Όταν στο πάτωμα αγγίζει το κεφάλι
Αρχίζω πάλι ό,τι άφησα μισό
Γιατί είμαι εδώ.
Τις Κυριακές για μας δεν είναι αργία
Είναι ευκαιρία να καθίσουμε μαζί
Να δούμε όνειρα να πιούμε τις χαρές μας
Και τις πληγές μας να τις κάνουμε κρασί.
Κι εγώ και πάλι εδώ
Να ξαναρχίσω να τσακίσω τον καιρό
Όταν στο πάτωμα κοιτάζει το κεφάλι
Κερνάω μπουκάλι σ’ ό, τι μ’ άφησε μισό
Γιατί είμαι εδώ
Ακόμα εδώ
Και πάλι εδώ.
|
Tis Kiriakés foráo ta kalá mu
Perno tsigáro ke fumáro ti zoí
Ke min ksechnás pos éftasa edó káto
Káto ap`ton páto pánta ipárchi éna kerí.
Tis Kiriakés kafés varí charmáni
Mes sto flitzáni káti grápsame mazí
Oarís kapnós san sínnefo ston ílio
Ki apó ton fílo perno anása ki epizó.
Ki egó edó ke páli edó
Na ksanarchíso na tsakíso ton keró
Όtan sto pátoma angizi to kefáli
Archízo páli ó,ti áfisa misó
Giatí ime edó.
Tis Kiriakés gia mas den ine argia
Ine efkería na kathísume mazí
Na dume ónira na piume tis charés mas
Ke tis pligés mas na tis kánume krasí.
Ki egó ke páli edó
Na ksanarchíso na tsakíso ton keró
Όtan sto pátoma kitázi to kefáli
Kernáo bukáli s’ ó, ti m’ áfise misó
Giatí ime edó
Akóma edó
Ke páli edó.
|
