Και τι να πω, οι φλόγες του έρωτά μας γίναν χιόνι,
και τι να πω, που μ’ άφησες σ’ ένα τοπίο μόνη,
και τι να βρω, στις στάχτες της αγάπης μας αν ψάξω,
είναι αργά τη μοίρα και το δρόμο μας ν’ αλλάξω.
Τώρα έχω γίνει ένας φυγάς
όπου και να πάω με κυνηγάς.
Και τι να πω, οι ελπίδες μας πουλιά κυνηγημένα,
που να κρυφτώ, για λίγο να ξεφύγω από σένα,
στην ερημιά ακούω τη φωνή σου και πονάω,
είναι αργά να πω πως άλλο πια δε σ’ αγαπάω.
Τώρα έχω γίνει ένας φυγάς
όπου και να πάω με κυνηγάς.
|
Ke ti na po, i flóges tu érotá mas ginan chióni,
ke ti na po, pu m’ áfises s’ éna topío móni,
ke ti na vro, stis stáchtes tis agápis mas an psákso,
ine argá ti mira ke to drómo mas n’ allákso.
Tóra écho gini énas figás
ópu ke na páo me kinigás.
Ke ti na po, i elpídes mas puliá kinigiména,
pu na kriftó, gia lígo na ksefígo apó séna,
stin erimiá akuo ti foní su ke ponáo,
ine argá na po pos állo pia de s’ agapáo.
Tóra écho gini énas figás
ópu ke na páo me kinigás.
|