Με τι καρδιά να τραγουδώ,
αφού καρδιά δεν έχω
και απορώ με μένανε
στον πόνο πώς αντέχω.
Κάθε τραγούδι που θα πω
με χείλη πικραμένα
θα `ναι φωτιά και κεραυνός
αγάπη μου, για μένα.
Με τι κουράγιο να σταθώ,
πού να σ’ αναζητήσω;
Χωρίς εσένα τώρα πια
δεν γίνεται να ζήσω.
Και τώρα ποιονε ν’ αγαπώ,
για ποιον να τραγουδήσω,
αφού μου πήρες την καρδιά
και δεν την δίνεις πίσω.
|
Me ti kardiá na tragudó,
afu kardiá den écho
ke aporó me ménane
ston póno pós antécho.
Káthe tragudi pu tha po
me chili pikraména
tha `ne fotiá ke keravnós
agápi mu, gia ména.
Me ti kurágio na stathó,
pu na s’ anazitíso;
Chorís eséna tóra pia
den ginete na zíso.
Ke tóra pione n’ agapó,
gia pion na tragudíso,
afu mu píres tin kardiá
ke den tin dínis píso.
|