|
Πάλι δεν ήρθες ούτε τηλεφώνησες κι εγώ
σε ψάχνω μες στης ερημιάς μου τα σκοτάδια
έξι και δέκα έμεινε το όνειρο γυμνό
κι απ’ το κορμί σου σβήνεις τα δικά μου χάδια
Καίγομαι σ’ ένα ξενύχτι
ερωτά μου αλήτη
ψάχνω να σε βρω
σε μια νύχτα που τρελαίνει
πάλι μεθυσμένη θα ξημερωθώ
Καίγομαι σ’ ένα ξενύχτι
ερωτά μου αλήτη
πάθος μου τρελό
πως να κλείσω μάτι
στ’ άδειο μου κρεβάτι
κι απόψε πάλι
σ’ άλλο όνειρο θα μπω
Φώτα σβησμένα είναι πια τα χάδια μας γιατί
νύχτα σε νύχτα μου ματώνεις την ψυχή μου
ζω σε μια φάση που `χει παραλύσει η λογική
και φωτιά έχει αρπάξει το κορμί μου
|
Páli den írthes ute tilefónises ki egó
se psáchno mes stis erimiás mu ta skotádia
éksi ke déka émine to óniro gimnó
ki ap’ to kormí su svínis ta diká mu chádia
Kegome s’ éna kseníchti
erotá mu alíti
psáchno na se vro
se mia níchta pu treleni
páli methisméni tha ksimerothó
Kegome s’ éna kseníchti
erotá mu alíti
páthos mu treló
pos na kliso máti
st’ ádio mu kreváti
ki apópse páli
s’ állo óniro tha bo
Fóta svisména ine pia ta chádia mas giatí
níchta se níchta mu matónis tin psichí mu
zo se mia fási pu `chi paralísi i logikí
ke fotiá échi arpáksi to kormí mu
|
