|
Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
με μια μικρή Νεράιδα,
έκατσα και κουβέντιασα
κι άνοιξα την καρδιά μου
και μονομιάς μου φάνηκε
πιο όμορφη η ζωή.
Κι εγώ που όλα μου φαίνονταν
μονότονα και άδεια,
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
τον κόσμο ξανακοίταξα
κι η νεραϊδοματιά μου,
τον βρήκε συναρπαστικό
κι ωραίο σαν πειρατή.
Είναι ωραία η ζωή μας
όταν έχουμε μαζί μας
κάποιον που μας αγαπά
και το χέρι μας κρατά.
Είναι ωραίο το φεγγάρι
κι ήρθε απόψε να μας πάρει,
σαν καράβι του ουρανού,
να μας πάει πέρα απ’ το νου.
Είναι ωραία η ζωή μας
κι άμα θες να `ρθεις μαζί μας
σ’ ένα κόσμο μαγικό,
άκου αυτό το μυστικό
Για ν’ ανοίξουν τα φτερά σου
άκου πάντα την καρδιά σου.
Όσο πιο πολύ αγαπάς,
τόσο πιο ψηλά πετάς.
|
Káto ap’ to fos tu fengariu
me mia mikrí Neráida,
ékatsa ke kuvéntiasa
ki ániksa tin kardiá mu
ke monomiás mu fánike
pio ómorfi i zoí.
Ki egó pu óla mu fenontan
monótona ke ádia,
káto ap’ to fos tu fengariu
ton kósmo ksanakitaksa
ki i neraidomatiá mu,
ton vríke sinarpastikó
ki oreo san piratí.
Ine orea i zoí mas
ótan échume mazí mas
kápion pu mas agapá
ke to chéri mas kratá.
Ine oreo to fengári
ki írthe apópse na mas pári,
san karávi tu uranu,
na mas pái péra ap’ to nu.
Ine orea i zoí mas
ki áma thes na `rthis mazí mas
s’ éna kósmo magikó,
áku aftó to mistikó
Gia n’ aniksun ta fterá su
áku pánta tin kardiá su.
Όso pio polí agapás,
tóso pio psilá petás.
|
