Έκανα πίσω τα μαλλιά και βγήκα στο μπαλκόνι
γιατί πονάνε τα φιλιά όταν μ’ αφήνεις μόνη
Και έμεινα δω στα σκοτεινά να λογαριάζομαι ξανά
να πίνω το να πίνω το καφέ σου
και μ’ αποτσίγαρα φτηνά θυμάμαι κάποια δειλινά
κι ακούω τις σιωπές σου
Κάτι τέτοιες στιγμές στο σκοτάδι με καις
και μου δίνεις πληγές να φοράω
κάτι τέτοιες στιγμές στο σκοτάδι με καις
κάτι τέτοιες στιγμές στη ζωή δε χωράω
Κάτι τέτοιες στιγμές…
Έκανα πίσω τα μαλλιά και άνοιξα τη πόρτα
κι έκατσα πάλι στα σκαλιά όπως καθόσουν πρώτα
Και έμεινα δω στα σκοτεινά να λογαριάζομαι ξανά
να πίνω το να πίνω το καφέ σου
να περιμένω μοναχή με μια μεγάλη ταραχή
ν’ ακούσω τα κλειδιά σου.
|
Έkana píso ta malliá ke vgíka sto balkóni
giatí ponáne ta filiá ótan m’ afínis móni
Ke émina do sta skotiná na logariázome ksaná
na píno to na píno to kafé su
ke m’ apotsígara ftiná thimáme kápia diliná
ki akuo tis siopés su
Káti téties stigmés sto skotádi me kes
ke mu dínis pligés na foráo
káti téties stigmés sto skotádi me kes
káti téties stigmés sti zoí de choráo
Káti téties stigmés…
Έkana píso ta malliá ke ániksa ti pórta
ki ékatsa páli sta skaliá ópos kathósun próta
Ke émina do sta skotiná na logariázome ksaná
na píno to na píno to kafé su
na periméno monachí me mia megáli tarachí
n’ akuso ta klidiá su.
|