Κι αν δε θυμάσαι δεν πειράζει
κι αν μ’ αρνηθείς δε σε μισώ
το δίκιο μου όμως σου φωνάζει
πως σ’ αγαπώ, πως σ’ αγαπώ
Κι έλα δες κι άσε τα φταίω και τα φταις
κι έλα δες και μέτρα μέσα μου πληγές
κι έλα δες κάτι νύχτες που ‘μαι μόνος μου
κι έλα δες κι ύστερα ποιος φταίει βρες
Κι αν δε θυμάσαι δεν πειράζει
θα τα θυμάμαι όλα εγώ
κι αν τώρα άλλος σ’ αγκαλιάζει
εγώ είμαι αυτός που σ’ αγαπώ
Κι έλα δες κι άσε τα φταίω και τα φταις
κι έλα δες και μέτρα μέσα μου πληγές
κι έλα δες κάτι νύχτες που ‘μαι μόνος μου
κι έλα δες κι ύστερα ποιος φταίει βρες
Κι έλα δες κι άσε τα φταίω και τα φταις
κι έλα δες κι ύστερα ποιος φταίει βρες
|
Ki an de thimáse den pirázi
ki an m’ arnithis de se misó
to díkio mu ómos su fonázi
pos s’ agapó, pos s’ agapó
Ki éla des ki áse ta fteo ke ta ftes
ki éla des ke métra mésa mu pligés
ki éla des káti níchtes pu ‘me mónos mu
ki éla des ki ístera pios ftei vres
Ki an de thimáse den pirázi
tha ta thimáme óla egó
ki an tóra állos s’ agkaliázi
egó ime aftós pu s’ agapó
Ki éla des ki áse ta fteo ke ta ftes
ki éla des ke métra mésa mu pligés
ki éla des káti níchtes pu ‘me mónos mu
ki éla des ki ístera pios ftei vres
Ki éla des ki áse ta fteo ke ta ftes
ki éla des ki ístera pios ftei vres
|