Στην αρχή ήταν ρομαντικός,
ήταν ευγενικός,
ήταν ονειροπόλος.
Αγκαλιά μέσα στα σινεμά,
αγάπες και φιλιά,
έρως κεραυνοβόλος.
Τώρα σαν το αγκαλιάζω
και όλο το κορμί μου καίει,
αν έχεις το θεό σου,
τη γυρίζει και μου λέει,
Κουνήσου, Μαρίκα,
να τελειώνουμε,
να τελειώνουμε,
να πέσουμε για ύπνο.
Κουνήσου, Μαρίκα,
να τελειώνουμε,
να τελειώνουμε,
να πέσουμε για ύπνο.
Στην αρχή δεν είχαμε λεφτά,
έπιπλα λιγοστά
σ’ ένα παλιό δυάρι.
Μα η καρδιά χτυπούσε δυνατά
και λέγανε για μας
«Τι ταιριαστό ζευγάρι!»
Τώρα χάνεται όλη μέρα,
αγαπάει τη δουλειά του
και η καρδούλα μου παγώνει
μες στην κρύα αγκαλιά του.
Κουνήσου, Μαρίκα,
να τελειώνουμε,
να τελειώνουμε,
να πέσουμε για ύπνο.
Κουνήσου, Μαρίκα,
να τελειώνουμε,
να τελειώνουμε,
να πέσουμε για ύπνο.
|
Stin archí ítan romantikós,
ítan evgenikós,
ítan oniropólos.
Agkaliá mésa sta sinemá,
agápes ke filiá,
éros keravnovólos.
Tóra san to agkaliázo
ke ólo to kormí mu kei,
an échis to theó su,
ti girízi ke mu léi,
Kunísu, Maríka,
na teliónume,
na teliónume,
na pésume gia ípno.
Kunísu, Maríka,
na teliónume,
na teliónume,
na pésume gia ípno.
Stin archí den ichame leftá,
épipla ligostá
s’ éna palió diári.
Ma i kardiá chtipuse dinatá
ke légane gia mas
«Ti teriastó zevgári!»
Tóra chánete óli méra,
agapái ti duliá tu
ke i kardula mu pagóni
mes stin kría agkaliá tu.
Kunísu, Maríka,
na teliónume,
na teliónume,
na pésume gia ípno.
Kunísu, Maríka,
na teliónume,
na teliónume,
na pésume gia ípno.
|