Ήταν θυμάμαι Κυριακή μια χαραυγή
τον ουρανό μέσα στα μάτια σου κοιτούσα
κύμα σε θάλασσα βαθιά και χάθηκα
απομεσήμερο τα χείλη σου φιλούσα
παράπονο μου κι αναστεναγμέ
αχ βρε καημέ να ‘σουν εδώ
και τι δε θα ‘δινα γι’ αυτό
Το σ’ αγαπώ για σένα μόνο
σαν φυλαχτό καρδιά μου το κρατώ
να ‘σουν ήλιος
και μια Κυριακή μια χαραυγή
να ξαναρθείς κι όλα για χάρη σου εγώ
Η πόρτα στο όνειρο κλειστή
κι ήρθες εσύ το δειλινό
στα δυο σου χέρια με κρατούσες
κι όπως με είχες αγκαλιά αισθάνθηκα
σ’ αυτό το άγγιγμα αγάπη πως ζητούσες
παράπονο μου κι αναστεναγμέ
αχ βρε καημέ να ‘σουν εδώ
και τι δε θα ‘δινα γι’ αυτό
Το σ’ αγαπώ για σένα μόνο
σαν φυλαχτό καρδιά μου το κρατώ
να ‘σουν ήλιος
και μια Κυριακή μια χαραυγή
να ξαναρθείς κι όλα για χάρη σου εγώ
|
Ήtan thimáme Kiriakí mia charavgí
ton uranó mésa sta mátia su kitusa
kíma se thálassa vathiá ke cháthika
apomesímero ta chili su filusa
parápono mu ki anastenagmé
ach vre kaimé na ‘sun edó
ke ti de tha ‘dina gi’ aftó
To s’ agapó gia séna móno
san filachtó kardiá mu to krató
na ‘sun ílios
ke mia Kiriakí mia charavgí
na ksanarthis ki óla gia chári su egó
I pórta sto óniro klistí
ki írthes esí to dilinó
sta dio su chéria me kratuses
ki ópos me iches agkaliá esthánthika
s’ aftó to ángigma agápi pos zituses
parápono mu ki anastenagmé
ach vre kaimé na ‘sun edó
ke ti de tha ‘dina gi’ aftó
To s’ agapó gia séna móno
san filachtó kardiá mu to krató
na ‘sun ílios
ke mia Kiriakí mia charavgí
na ksanarthis ki óla gia chári su egó
|