|
Δανείζομαι το στίχο από τους ποιητάδες
και τη φωνή απ’ τους τραγουδιστές.
Και κάθομαι σιμά στους ταρσανάδες
να ανιστορήσω μνήμες και σκηνές.
Παίρνω απ’ του Θεόφιλου το χρώμα
κι απ’ του Μακρυγιάννη τις γραφές,
παντρεύω την κραυγή με την εικόνα
κι αρραβωνιάζω το αύριο με το χτες.
Με βοηθά η ελληνική λαλιά μου,
οι ρίζες μες στο χώμα, οι απλωτές,
κληρονομιά απ’ τα προγονικά μου
που μου ’δωσαν χιλιόχρονες φωνές.
Παίρνω απ’ του Θεόφιλου το χρώμα
κι απ’ του Μακρυγιάννη τις γραφές,
παντρεύω την κραυγή με την εικόνα
κι αρραβωνιάζω το αύριο με το χτες.
Ακούγεται ένα αντίο η φωνή μου
και θέριεψε η σκιά μου πάνω στη γης.
Ήλιε μου ανατολίτη, φέξε, φως μου,
γιατί είμαι εγώ του κόσμου τρυγητής
Παίρνω απ’ του Θεόφιλου το χρώμα
κι απ’ του Μακρυγιάννη τις γραφές,
παντρεύω την κραυγή με την εικόνα
κι αρραβωνιάζω το αύριο με το χτες.
|
Danizome to stícho apó tus piitádes
ke ti foní ap’ tus tragudistés.
Ke káthome simá stus tarsanádes
na anistoríso mnímes ke skinés.
Perno ap’ tu Theófilu to chróma
ki ap’ tu Makrigiánni tis grafés,
pantrevo tin kravgí me tin ikóna
ki arravoniázo to avrio me to chtes.
Me voithá i ellinikí laliá mu,
i rízes mes sto chóma, i aplotés,
klironomiá ap’ ta progoniká mu
pu mu ’dosan chilióchrones fonés.
Perno ap’ tu Theófilu to chróma
ki ap’ tu Makrigiánni tis grafés,
pantrevo tin kravgí me tin ikóna
ki arravoniázo to avrio me to chtes.
Akugete éna antío i foní mu
ke thériepse i skiá mu páno sti gis.
Ήlie mu anatolíti, fékse, fos mu,
giatí ime egó tu kósmu trigitís
Perno ap’ tu Theófilu to chróma
ki ap’ tu Makrigiánni tis grafés,
pantrevo tin kravgí me tin ikóna
ki arravoniázo to avrio me to chtes.
|
