Δεν είμαι εκείνος που φαντάζεσαι εσύ,
δε ζω μονάχα για φιλιά και για κρασί,
εγώ σε γνώρισα και σε ξεχώρισα
κι ούτε με νοιάζει αν γεννήθηκες φτωχή.
Εμένα που με βλέπεις, να με υπολογίσεις,
γιατί εγώ σ’ αγάπησα και δε θα δυστυχήσεις.
Ό,τι ζητήσεις, από μένα θα το βρεις,
στην αγκαλιά μου την αγάπη θα χαρείς,
θα `σαι βασίλισσα, γι’ αυτό σου μίλησα,
δε θα σ’ αφήσω μες στη φτώχεια να χαθείς.
Εμένα που με βλέπεις, να με υπολογίσεις,
γιατί εγώ σ’ αγάπησα και δε θα δυστυχήσεις.
Εγώ δεν έρχομαι να παίξω μια βραδιά,
υπάρχουν κι άνθρωποι που έχουνε καρδιά,
θα γίνω θύμα σου, σε κάθε βήμα σου,
θα `μαι στον πόνο σου κρυφή παρηγοριά.
Εμένα που με βλέπεις, να με υπολογίσεις,
γιατί εγώ σ’ αγάπησα και δε θα δυστυχήσεις.
|
Den ime ekinos pu fantázese esí,
de zo monácha gia filiá ke gia krasí,
egó se gnórisa ke se ksechórisa
ki ute me niázi an genníthikes ftochí.
Eména pu me vlépis, na me ipologisis,
giatí egó s’ agápisa ke de tha distichísis.
Ό,ti zitísis, apó ména tha to vris,
stin agkaliá mu tin agápi tha charis,
tha `se vasílissa, gi’ aftó su mílisa,
de tha s’ afíso mes sti ftóchia na chathis.
Eména pu me vlépis, na me ipologisis,
giatí egó s’ agápisa ke de tha distichísis.
Egó den érchome na pekso mia vradiá,
ipárchun ki ánthropi pu échune kardiá,
tha gino thíma su, se káthe víma su,
tha `me ston póno su krifí parigoriá.
Eména pu me vlépis, na me ipologisis,
giatí egó s’ agápisa ke de tha distichísis.
|