Ρόδο μου κλειστό βοριάς δεν είμαι εγώ Σε στροφές μαγιού μπορώ και σ’ οδηγώ να κάνεις εξαιρέσεις μια φορά για μας τι πάθος να χωρέσεις αν καημούς δεν τολμάς
Η λογική φυλακή μην την ακούς με σβησμένους φακούς δεν πας ποτέ στα ύψη Στο σ’ αγαπώ, στο φιλί αν αφεθείς άστρων βροχή στο καπό και ίσως δεις πως σου `χω λείψει
Έστειλα φιλιά, ασπίδα μην κρατάς λόγια της καρδιάς σε ποιους εχθρούς τα πας τα τείχη που υψώνεις του μυαλού εντολές την τρέλα που σκοτώνεις σαν παιδί θα την κλαις
|
Ródo mu klistó voriás den ime egó Se strofés magiu boró ke s’ odigó na kánis ekserésis mia forá gia mas ti páthos na chorésis an kaimus den tolmás
I logikí filakí min tin akus me svisménus fakus den pas poté sta ípsi Sto s’ agapó, sto filí an afethis ástron vrochí sto kapó ke ísos dis pos su `cho lipsi
Έstila filiá, aspída min kratás lógia tis kardiás se pius echthrus ta pas ta tichi pu ipsónis tu mialu entolés tin tréla pu skotónis san pedí tha tin kles
|