Μεγαλώνει η σιωπή στα μάτια
πια δε λιώνει το κορμί για χάδια
μεγαλώνει και του κόσμου η ερημιά.
Μεγαλώνουν μέσα μας δυο άλλοι.
Τρων, ψηλώνουν, γίνονται μεγάλοι
και καρφώνουν ένα βέλος στην καρδιά.
Τυραννάει το ένα τ’ άλλο σώμα
και δε μου ’μεινε καρδιά να φύγω μακριά.
Αχ, καημέ, καρδιά να φύγω μακριά
μέρες μακριά, χρόνια μακριά.
Κάθε αγάπη ζωγραφίζει βέλη
να πληγώσει τη ζωή της θέλει
κάθε αγάπη τον εαυτό της τυραννά.
Χρόνια τώρα η ψυχή μου απέχει
απ’ το σώμα που ζητάει να σ’ έχει
χρόνια τώρα βασανίζομαι βαριά.
Τυραννάει το ένα τ’ άλλο σώμα
και δε μου ’μεινε καρδιά να φύγω μακριά.
Αχ, καημέ, καρδιά να φύγω μακριά
μέρες μακριά, χρόνια μακριά.
|
Megalóni i siopí sta mátia
pia de lióni to kormí gia chádia
megalóni ke tu kósmu i erimiá.
Megalónun mésa mas dio álli.
Tron, psilónun, ginonte megáli
ke karfónun éna vélos stin kardiá.
Tirannái to éna t’ állo sóma
ke de mu ’mine kardiá na fígo makriá.
Ach, kaimé, kardiá na fígo makriá
méres makriá, chrónia makriá.
Káthe agápi zografízi véli
na pligósi ti zoí tis théli
káthe agápi ton eaftó tis tiranná.
Chrónia tóra i psichí mu apéchi
ap’ to sóma pu zitái na s’ échi
chrónia tóra vasanízome variá.
Tirannái to éna t’ állo sóma
ke de mu ’mine kardiá na fígo makriá.
Ach, kaimé, kardiá na fígo makriá
méres makriá, chrónia makriá.
|