Οι άνθρωποι ξεχάσαν να μιλούν
ακούν τραγούδια μα ποτέ δεν τραγουδάνε
παίρνουν μηνύματα και έτσι απαντούν
δεν δίνουν τίποτα και όλα τα ζητάνε.
Μα εσύ να μείνεις πάντα αληθινή
να μ’ αγαπάς, να τραγουδάς και να πιστεύεις
ότι υπάρχει και καλύτερη ζωή
και μες το ψέμα την αλήθεια να γυρεύεις
Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ν’ αγαπούν
και στο κορμί τους η καρδιά δεν έχει θέση
άλλοι στις μέρες μας αγάπη μου μετρούν
κι αυτούς που αξίζουνε τους βγάζουν απ’ τη μέση
Μα εσύ να μείνεις πάντα αληθινή
να μ’ αγαπάς, να τραγουδάς και να πιστεύεις
ότι υπάρχει και καλύτερη ζωή
και μες το ψέμα την αλήθεια να γυρεύεις
|
I ánthropi ksechásan na milun
akun tragudia ma poté den tragudáne
pernun minímata ke étsi apantun
den dínun típota ke óla ta zitáne.
Ma esí na minis pánta alithiní
na m’ agapás, na tragudás ke na pistevis
óti ipárchi ke kalíteri zoí
ke mes to pséma tin alíthia na girevis
I ánthropi den ksérun n’ agapun
ke sto kormí tus i kardiá den échi thési
álli stis méres mas agápi mu metrun
ki aftus pu aksízune tus vgázun ap’ ti mési
Ma esí na minis pánta alithiní
na m’ agapás, na tragudás ke na pistevis
óti ipárchi ke kalíteri zoí
ke mes to pséma tin alíthia na girevis
|