Μάθε πρώτα να χάνεις αν θες να νικάς
και τα λάθη που κάνεις ποτέ μην ξεχνάς
Μου ’πες ένα πρωί
όταν ήμουν μικρή
Μα ο χρόνος φορτώνει το σώμα απειλές
Κι εγώ έμεινα μόνη χωρίς συμβουλές
Κι έχω μάθει να ζω με την ήττα στην τσέπη
και πυξίδα τα ‘‘πρέπει’’
Μάγισσα
σε νοστάλγησα
ράγισα
και τώρα θέλω μονάχα μακριά να με πάρεις
Μάγισσα
ξέρω άργησα
κι άφησα
τη θύμησή σου στης λήθης τη γη να σαλπάρει
Από τότε που λείπεις δε βρίσκω αφορμές
Στη σκιά κάθε λύπης, εκεί σιγοκαίς
Κι έχω μάθει να ζω μ’ ένα βάρος στους ώμους
σε στενούς διαδρόμους
Μάγισσα
σε νοστάλγησα
ράγισα
και τώρα θέλω μονάχα μακριά να με πάρεις
Μάγισσα
ξέρω άργησα
κι άφησα
τη θύμησή σου στης λήθης τη γη να σαλπάρει
|
Máthe próta na chánis an thes na nikás
ke ta láthi pu kánis poté min ksechnás
Mu ’pes éna pri
ótan ímun mikrí
Ma o chrónos fortóni to sóma apilés
Ki egó émina móni chorís simvulés
Ki écho máthi na zo me tin ítta stin tsépi
ke piksída ta ‘‘prépi’’
Mágissa
se nostálgisa
rágisa
ke tóra thélo monácha makriá na me páris
Mágissa
kséro árgisa
ki áfisa
ti thímisí su stis líthis ti gi na salpári
Apó tóte pu lipis de vrísko aformés
Sti skiá káthe lípis, eki sigokes
Ki écho máthi na zo m’ éna város stus ómus
se stenus diadrómus
Mágissa
se nostálgisa
rágisa
ke tóra thélo monácha makriá na me páris
Mágissa
kséro árgisa
ki áfisa
ti thímisí su stis líthis ti gi na salpári
|