Εγώ που κούρσεψα χιλιάδες κάστρα
ποιος θα το πίστευε πως μια στιγμή
φεγγάρια θα ‘ταζα και όλα τα’ άστρα
για να σου πάρω ένα φιλί
Εγώ που κούρσεψα χιλιάδες κάστρα
για να σου πάρω ένα φιλί
Μάγκας και Κολοκοτρώνης
ήμουν κάποτε εγώ
Τώρα τρέμω σαν πεισμώνεις
αχ πως κόβομαι στα δυο
Εγώ που έστησα χορό στ’ αλώνι
και που δραγούμισα τις κοπελιές
σκοπιά να στέκομαι σ’ ένα μπαλκόνι
και σ’ αγαπάω να μη μου λες
Εγώ που έστησα χορό στ’ αλώνι
το σ’ αγαπάω να μη μου λες
|
Egó pu kursepsa chiliádes kástra
pios tha to písteve pos mia stigmí
fengária tha ‘taza ke óla ta’ ástra
gia na su páro éna filí
Egó pu kursepsa chiliádes kástra
gia na su páro éna filí
Mágkas ke Kolokotrónis
ímun kápote egó
Tóra trémo san pismónis
ach pos kóvome sta dio
Egó pu éstisa choró st’ alóni
ke pu dragumisa tis kopeliés
skopiá na stékome s’ éna balkóni
ke s’ agapáo na mi mu les
Egó pu éstisa choró st’ alóni
to s’ agapáo na mi mu les
|