|
Πήγαινε με μια βαρκάδα
να σου πω μια μαντινάδα
κι αν δεν βουρκώσει σου η μάτια
χάσου στα σκοτεινά νερά.
Εκεί που πάει το λευκό
όταν το χιόνι λιώσει
θα πάει και η αγάπη μας
όταν κι αυτή τελειώσει.
Κι ας λες πως ζει αιώνια
αυτός που ‘χει αγαπήσει
κι ο Δίας πα’ στον Όλυμπο
έτσι είχαμε νομίσει.
Εκεί που πάει το λευκό
όταν το χιόνι λιώσει
θα πάει και η αγάπη μας
όταν κι αυτή τελειώσει.
Μα είναι νόμος δυνατός
μέσα στο κόσμο ετούτο
η σχέση να είναι θνητή
σαν τρίλια από λαούτο.
|
Pígene me mia varkáda
na su po mia mantináda
ki an den vurkósi su i mátia
chásu sta skotiná nerá.
Eki pu pái to lefkó
ótan to chióni liósi
tha pái ke i agápi mas
ótan ki aftí teliósi.
Ki as les pos zi eónia
aftós pu ‘chi agapísi
ki o Días pa’ ston Όlibo
étsi ichame nomísi.
Eki pu pái to lefkó
ótan to chióni liósi
tha pái ke i agápi mas
ótan ki aftí teliósi.
Ma ine nómos dinatós
mésa sto kósmo etuto
i schési na ine thnití
san trília apó lauto.
|
