Οι φίλοι μου συνέχεια με ρωτάνε
αφού όλα στη ζωή καλά μου πάνε
πώς γίνεται ποτέ να μη γελάω·
και τότε εγώ με πίκρα απαντάω:
Πως δίχως τη φωνή σου
και την αγκαλιά σου
η ζωή μου ματαιοπονία.
Μοναξιά κι αντάρα,
μοιάζει με κατάρα
η δική σου η απουσία.
Οι φίλοι μου συνέχεια με ρωτάνε
αφού όλα στη ζωή καλά μου πάνε
πώς γίνεται να είμαι βουρκωμένος·
κι εγώ τους λέω αγανακτισμένος:
Πως δίχως τη φωνή σου
και την αγκαλιά σου
η ζωή μου ματαιοπονία.
Μοναξιά κι αντάρα,
μοιάζει με κατάρα
η δική σου η απουσία.
|
I fíli mu sinéchia me rotáne
afu óla sti zoí kalá mu páne
pós ginete poté na mi geláo·
ke tóte egó me píkra apantáo:
Pos díchos ti foní su
ke tin agkaliá su
i zoí mu mateoponía.
Monaksiá ki antára,
miázi me katára
i dikí su i apusía.
I fíli mu sinéchia me rotáne
afu óla sti zoí kalá mu páne
pós ginete na ime vurkoménos·
ki egó tus léo aganaktisménos:
Pos díchos ti foní su
ke tin agkaliá su
i zoí mu mateoponía.
Monaksiá ki antára,
miázi me katára
i dikí su i apusía.
|