Φύγε κι άσε με στη μαύρη καταφρόνια,
φύγε κι άσε με στον πόνο μου ξανά,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
μαθημένη κι η καρδιά μου να πονά.
Είν’ αλήθεια σ’ αγαπούσα τόσα χρόνια,
μα κι αν θα φύγεις δε θα κλάψω με λυγμούς,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
μαθημένη κι η καρδιά μου στους καημούς.
Μ’ αν σκοντάψεις στης ζωής τα σταυροδρόμια,
γύρνα πίσω στο σπιτάκι μας ξανά,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
μαθημένη κι η καρδιά μου να ξεχνά.
|
Fíge ki áse me sti mavri katafrónia,
fíge ki áse me ston póno mu ksaná,
mathiména ta vuná apó ta chiónia,
mathiméni ki i kardiá mu na poná.
In’ alíthia s’ agapusa tósa chrónia,
ma ki an tha fígis de tha klápso me ligmus,
mathiména ta vuná apó ta chiónia,
mathiméni ki i kardiá mu stus kaimus.
M’ an skontápsis stis zoís ta stavrodrómia,
girna píso sto spitáki mas ksaná,
mathiména ta vuná apó ta chiónia,
mathiméni ki i kardiá mu na ksechná.
|