|
Η νύχτα θέλει περπάτημα, στα δύσκολα κράτημα
Πρέπει να ξέρεις να σηκώνεις ανάστημα
Για παιχνίδια θανάσιμα βρίσκει πάτημα
Και το πάθημα πάντα πρέπει να γίνεται μάθημα
Είναι αλήθεια πως από το μηδέν φτάνεις στην κορυφή
Η νύχτα όμως ποτέ δεν είναι αξιοκρατική
Έχει ψάρια μεγάλα μεγαλύτερα από σένα
Δεν υπάρχει αυτό που λένε περασμένα ξεχασμένα
Δεν υπάρχει συγνώμη όταν έχουν φώτα οι δρόμοι
Κι όποιος δε σε πάει, δύσκολα αλλάζει γνώμη
Έχει κανόνες για να παίξεις, παίζεις πάντα μ’ αυτούς
Κοίτα να μη μιλάς ποτέ, αλλά πάντα ν’ ακούς
Κι ότι κι αν ακούσεις, πρόσεχε πώς θα το μεταφέρεις
Η νύχτα είναι πολύ θερμή, πολλά να της προσφέρεις
Πρέπει να γυρνάς με τα μάτια ορθάνοιχτα,
Αν η ζωή σου ξεκινάει μες στα μαύρα μεσάνυχτα
Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα
Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα
Νύχτα κατάλαβα ότι μ’ αγαπάς εσύ
Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση
Μες στη νύχτα δεν έχει φιλίες και κολλητούς
Έχε τους φίλους σου κοντά, μα πιο κοντά τους εχθρούς
Τα τσιράκια θα κάνουν πώς και πώς να σε πατήσουν
Κάνουν χρόνια να αγαπήσουν, μα ένα βράδυ να μισήσουν
Γι’ αυτό λοιπόν όσο σκοτάδι και να ‘χει, κράτα τα μάτια ανοιχτά
Πλάτη στο τοίχο και περπάτα μπροστά
Έχε απόσταση από όσους σου χαϊδεύουν τα αυτιά
Παρ’ όλα αυτά θα γνωρίσεις τα καλύτερα παιδιά
Αν σου δοθεί η ευκαιρία να μπεις μέσα, μπες
Όμως θυμήσου εδώ δε παίζουν ρόλο οι περγαμηνές
Στο σκοτάδι φαίνονται όλα αλλιώς
Παραδείγματος χάριν
Η σκιά του ποντικού στον τοίχο μοιάζει λιοντάρι
Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα
Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα
Νύχτα κατάλαβα ότι μ’ αγαπάς εσύ
Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση
|
I níchta théli perpátima, sta dískola krátima
Prépi na kséris na sikónis anástima
Gia pechnídia thanásima vríski pátima
Ke to páthima pánta prépi na ginete máthima
Ine alíthia pos apó to midén ftánis stin korifí
I níchta ómos poté den ine aksiokratikí
Έchi psária megála megalítera apó séna
Den ipárchi aftó pu léne perasména ksechasména
Den ipárchi signómi ótan échun fóta i drómi
Ki ópios de se pái, dískola allázi gnómi
Έchi kanónes gia na peksis, pezis pánta m’ aftus
Kita na mi milás poté, allá pánta n’ akus
Ki óti ki an akusis, próseche pós tha to metaféris
I níchta ine polí thermí, pollá na tis prosféris
Prépi na girnás me ta mátia orthánichta,
An i zoí su ksekinái mes sta mavra mesánichta
Oríka zoí sta mavra ta mesánichta
Den icha tíchi, icha ta mátia mu orthánichta
Níchta katálava óti m’ agapás esí
Pios ipe óti ine áschima stin kólasi
Mes sti níchta den échi filíes ke kollitus
Έche tus fílus su kontá, ma pio kontá tus echthrus
Ta tsirákia tha kánun pós ke pós na se patísun
Kánun chrónia na agapísun, ma éna vrádi na misísun
Gi’ aftó lipón óso skotádi ke na ‘chi, kráta ta mátia anichtá
Pláti sto ticho ke perpáta brostá
Έche apóstasi apó ósus su chaidevun ta aftiá
Par’ óla aftá tha gnorísis ta kalítera pediá
An su dothi i efkería na bis mésa, bes
Όmos thimísu edó de pezun rólo i pergaminés
Sto skotádi fenonte óla alliós
Paradigmatos chárin
I skiá tu pontiku ston ticho miázi liontári
Oríka zoí sta mavra ta mesánichta
Den icha tíchi, icha ta mátia mu orthánichta
Níchta katálava óti m’ agapás esí
Pios ipe óti ine áschima stin kólasi
|
