Εσύ θα πας με τους ανέμους σ’ άλλη γη
Κι εγώ θα μείνω στ’ άδειο σπίτι να θυμάμαι
Το χωρισμό μας που ’χει γίνει μια πληγή
Και μαύρο όνειρο τις νύχτες που κοιμάμαι
Μαζί σου πάρε με γιατί
Εδώ δεν έχει πια γιορτή
Πάρε με, πάρε με όπου πας
Σαν τα βιβλία που αγαπάς
Εσύ θα φύγεις όπως φεύγει η βροχή
Κι εγώ λουλούδι θα ’μαι στο ξερό το χώμα
Και θα θυμάμαι κάποια άλλη εποχή
Π’ άνθιζε το φιλί στ’ αφίλητό μου στόμα
|
Esí tha pas me tus anémus s’ álli gi
Ki egó tha mino st’ ádio spíti na thimáme
To chorismó mas pu ’chi gini mia pligí
Ke mavro óniro tis níchtes pu kimáme
Mazí su páre me giatí
Edó den échi pia giortí
Páre me, páre me ópu pas
San ta vivlía pu agapás
Esí tha fígis ópos fevgi i vrochí
Ki egó luludi tha ’me sto kseró to chóma
Ke tha thimáme kápia álli epochí
P’ ánthize to filí st’ afílitó mu stóma
|