Ποτέ σου δεν κατάλαβες με ποιον έχεις να κάνεις,
σταμάτησε το δικαστή λοιπόν να παριστάνεις.
Τα λόγια μου συμβόλαιο και τα αισθήματα μου,
και πίστεψε με, μόνο εσύ μιλάς μες στην καρδιά μου.
Με λες αλήτη, τρελό, εγωιστή,
επειδή τριγυρνάω τις νύχτες.
Πες ό,τι θες, δε μου καίγεται καρφί,
τα καλύτερα παιδιά είν’ οι ξενύχτες.
Ποτέ σου δεν κατάλαβες με τι παιδί έχεις μπλέξει,
στην τράπουλα του έρωτα αγάπες έχω παίξει.
Τα ρέστα μου τα κράτησα και τα ’ριξα σε σένα,
και συ μου λες πως πήγανε τα νιάτα σου χαμένα.
Με λες αλήτη, τρελό, εγωιστή,
επειδή τριγυρνάω τις νύχτες.
Πες ό,τι θες, δε μου καίγεται καρφί,
τα καλύτερα παιδιά είν’ οι ξενύχτες.
|
Poté su den katálaves me pion échis na kánis,
stamátise to dikastí lipón na paristánis.
Ta lógia mu simvóleo ke ta esthímata mu,
ke pístepse me, móno esí milás mes stin kardiá mu.
Me les alíti, treló, egistí,
epidí trigirnáo tis níchtes.
Pes ó,ti thes, de mu kegete karfí,
ta kalítera pediá in’ i kseníchtes.
Poté su den katálaves me ti pedí échis bléksi,
stin trápula tu érota agápes écho peksi.
Ta résta mu ta krátisa ke ta ’riksa se séna,
ke si mu les pos pígane ta niáta su chaména.
Me les alíti, treló, egistí,
epidí trigirnáo tis níchtes.
Pes ó,ti thes, de mu kegete karfí,
ta kalítera pediá in’ i kseníchtes.
|