Με χαράμισες, με τυράννησες
μ’ έκανες κουρέλι
σ’ απαρνήθηκα κι ας διαλύθηκα
μπόρεσα εν τέλει
τώρα σα μωρό πέφτω μα μπορώ
πια να προχωρήσω
μέσα μου κενό, τι να αισθανθώ
να σε συγχωρήσω
Με μια συγνώμη
συγνώμη μα δεν γίνονται και θαύματα
με μια συγνώμη
συγνώμη μα δεν κλείνουν οι πληγές
πονάνε ακόμη τα σωθικά μου
απ’ τα δικά σου τραύματα
με μια συγνώμη
συγνώμη δε γιατρεύονται οι καρδιές
Με χαράμισες, με τυράννησες
με έκοψες στα δυο
σ’ απαρνήθηκα κι ας διαλύθηκα
είπα το αντίο
τώρα σα μωρό πέφτω μα μπορώ
μόνη περπατάω
μέσα μου κενό
τι να αισθανθώ
που πληγές μετράω.
|
Me charámises, me tiránnises
m’ ékanes kuréli
s’ aparníthika ki as dialíthika
bóresa en téli
tóra sa moró péfto ma boró
pia na prochoríso
mésa mu kenó, ti na esthanthó
na se sigchoríso
Me mia signómi
signómi ma den ginonte ke thafmata
me mia signómi
signómi ma den klinun i pligés
ponáne akómi ta sothiká mu
ap’ ta diká su trafmata
me mia signómi
signómi de giatrevonte i kardiés
Me charámises, me tiránnises
me ékopses sta dio
s’ aparníthika ki as dialíthika
ipa to antío
tóra sa moró péfto ma boró
móni perpatáo
mésa mu kenó
ti na esthanthó
pu pligés metráo.
|