|
Δεν έχω τίποτα μαζί σου να μοιράσω
Ούτε να μοιραστώ
Λίγο το φως μες στο σαλόνι
Και το στομάχι μου διπλώνει
Πώς να χωρέσω εγώ εδώ
Δεν έχω τίποτα για μας να εξηγήσω
Ούτε να εξηγηθώ
Μια σαϊτιά αγάπης κλείνω
Μες στο συρτάρι και σ’ αφήνω
Να με παιδεύεις για καιρό
Μη με φωνάξεις
Μη μου τάξεις
Θα ‘ναι το άκουσμα βαρύ
Για τη δικιά μου αντοχή
Και θα με σπάσεις
Μη με φωνάξεις
Μη μου τάξεις
Την πόρτα δε θα τη χτυπήσω
Γιατί δε θα ‘ναι εκεί κανείς
Παραμονές είναι γιορτής και βγαίνω
|
Den écho típota mazí su na miráso
Oíte na mirastó
Lígo to fos mes sto salóni
Ke to stomáchi mu diplóni
Pós na choréso egó edó
Den écho típota gia mas na eksigíso
Oíte na eksigithó
Mia saitiá agápis klino
Mes sto sirtári ke s’ afíno
Na me pedevis gia keró
Mi me fonáksis
Mi mu táksis
Tha ‘ne to ákusma varí
Gia ti dikiá mu antochí
Ke tha me spásis
Mi me fonáksis
Mi mu táksis
Tin pórta de tha ti chtipíso
Giatí de tha ‘ne eki kanis
Paramonés ine giortís ke vgeno
|
