Πόσο θα ‘θελα απόψε
που ‘χουν σβήσει τα αστέρια
Στη μικρή κάμαρα μου να βρισκόσουν ξανά
Να σε πάρω για πάντα
μες τα δυο μου χέρια
και τραγούδια αγάπης να μου λες σιγανά
Μην απορείς που σκέφτομαι
πάλι εσένα
Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά
τα περασμένα
Πόσο θα `θελα απόψε
που δεν βγήκαν τα αστέρια
Να βρισκόμουν κοντά σου έστω για μια στιγμή
Με μισόσβηστα φώτα
στην μικρή κάμαρα σου
Και στα τζάμια να πέφτουν
με ρυθμό η βροχή
Μην απορείς που σκέφτομαι
πάλι εσένα
Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά
τα περασμένα
|
Póso tha ‘thela apópse
pu ‘chun svísi ta astéria
Sti mikrí kámara mu na vriskósun ksaná
Na se páro gia pánta
mes ta dio mu chéria
ke tragudia agápis na mu les siganá
Min aporis pu skéftome
páli eséna
Mia tétia níchta mu ksipná
ta perasména
Póso tha `thela apópse
pu den vgíkan ta astéria
Na vriskómun kontá su ésto gia mia stigmí
Me misósvista fóta
stin mikrí kámara su
Ke sta tzámia na péftun
me rithmó i vrochí
Min aporis pu skéftome
páli eséna
Mia tétia níchta mu ksipná
ta perasména
|