Όλα τα λόγια τ’ ακριβά μου τελειώσανε
Λόγο δεν είχαμε στα ίδια να γυρνάμε
Ούτε εγώ, ούτε η αγάπη καταφέραμε
Μαζί και οι τρεις στα ίδια μέτρα να χωράμε
Είδα στον ύπνο μου μια θάλασσα να καίγεται
Και από πάνω της τα σύννεφα να λιώνουν
Κι από ένα αστέρι ένα γκρίζο δάκρυ έτρεξε
Είπα να δεις που όλα τώρα εδώ τελειώνουν.
Μην ξαναρθείς ποτέ ποτέ σε τέτοιο όνειρο
Το μαξιλάρι σου το άδειο δε φοβάμαι
Μην ξαναρθείς θάλασσα δάκρυ και φωτιά
Είναι όλα μέσα μου βαθιά και όταν κοιμάμαι
Μην ξαναρθείς ποτέ ποτέ ούτε σε όνειρο
Μην ξαναρθείς γιατί τα όνειρά μου πνίγεις
Ούτε στιγμή δε θέλω πια άλλο να σκέφτομαι
Πως θα ξανάρθεις πάλι για να ξαναφύγεις
Θα’ θελα μία σου ανάσα να φυλάκιζα
Για να έχω κάτι από αγάπη να θυμάμαι
Σημαντική ήσουν μονάχα μέσα στο όνειρο
Αυτή η αλήθεια με τρομάζει αυτή φοβάμαι
|
Όla ta lógia t’ akrivá mu teliósane
Lógo den ichame sta ídia na girnáme
Oíte egó, ute i agápi kataférame
Mazí ke i tris sta ídia métra na choráme
Ida ston ípno mu mia thálassa na kegete
Ke apó páno tis ta sínnefa na liónun
Ki apó éna astéri éna gkrízo dákri étrekse
Ipa na dis pu óla tóra edó teliónun.
Min ksanarthis poté poté se tétio óniro
To maksilári su to ádio de fováme
Min ksanarthis thálassa dákri ke fotiá
Ine óla mésa mu vathiá ke ótan kimáme
Min ksanarthis poté poté ute se óniro
Min ksanarthis giatí ta ónirá mu pnígis
Oíte stigmí de thélo pia állo na skéftome
Pos tha ksanárthis páli gia na ksanafígis
Tha’ thela mía su anása na filákiza
Gia na écho káti apó agápi na thimáme
Simantikí ísun monácha mésa sto óniro
Aftí i alíthia me tromázi aftí fováme
|