|
Μην περιμένετε αστειάκια και σάτιρες, γνωστοί μου ξένοι
για τις κλοπές του Κοσκωτά και του αρχηγού την ερωμένη
σ’ αυτά διαπρέπουν κάτι ατσίδες, κάτι μίμοι κάτι νάνοι
στα ρεζιλίκια μας τοκίζοντας κανείς ποτέ δε χάνει
Αν πάλι κρύβεστε στο φως, σαν στρουθοκάμηλοι αν γελάτε
σ’ αυτούς που είναι ότι ακριβώς κατηγορούν, σ’ αυτούς να πάτε
Μα εμείς που είμαστε οι ίδιοι οι ποιητές πώς να κρυφτούμε;
Οι κουρεμένοι επαναστάτες, τι να πούμε, τι να πούμε;
Πίσω απ’ τ’ αυτάρεσκα τραγούδια μας η σήψη προχωρούσε
Τις μπερδεμένες μας ζωές φαουστικά σκηνοθετούσε
Ήμασταν πάντοτε της ήττας που νικάει την εξουσία
και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία
Πού να `ναι τώρα οι συντηρητικοί, πού να `ναι τώρα οι μετρημένοι;
Μείναμε μόνο αναρχικοί κι αριστεροί απελπισμένοι
Ήμασταν πάντοτε της ήττας που νικάει την εξουσία
και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία
Πώς να μην κλέψει ο Κοσκωτάς αφού ένα όραμα κονόμας
και ευζωίας και ανόδου ήταν το μέτρο ολονών μας
Αν η ζωή είν’ αυτοσκοπός αν είναι ο βίος φιλοτομάρης
πώς να μην είναι ο αρχηγός μας ένας μοιχός εβδομηντάρης;
Κι εγώ που είμαι ο πιο φριχτός πώς να βγω και να ξαναρχίσω
αν δε θερίσω ότι έσπειρα κι αν δε μετανοήσω;
Κι εγώ που είμαι ο πιο φριχτός πώς να βγω και να ξαναρχίσω
αν δε θερίσω ότι έσπειρα κι αν δε μετανοήσω;
Λοιπόν ας έρθουν του Κουτσόγιωργα οι δασύτριχοι πολίτες
και οι γνωστοί ιθαγενείς της «Αυριανής» οι τρωγλοδύτες
καλώς να έρθουν και οι φριχτοί μικρομεσαίοι να ξεσαλώσουν
χωρίς αυτούς τα μαγαζιά ούτε το φως δε θα πληρώσουν
Αξίζει αλήθεια να δεχτείς το σκυλολόι αυτού του Άδη
μόνο για να συναντηθείς με τους δικούς σου για ένα βράδυ
και οι δικοί μου είστε `σεις, γνωστοί μου άγνωστοι από χρόνια
απ’ της «Ρουλότας» τις βραδιές κι απ’ του «Ροντέο» τα τρομπόνια
Τα ίδια λάθη έχουμε κάνει εσείς κι εγώ, τα ίδια λάθη
μα η έξοδος μας προς το φως, στολίδια έχει αυτά τα λάθη
Ας ανταμώσουμε επιτέλους κι ο Θεός ας μας φιλήσει
ως του Απρίλη τις βροχές που θα λουστεί και θα νικήσει
|
Min periménete astiákia ke sátires, gnosti mu kséni
gia tis klopés tu Koskotá ke tu archigu tin eroméni
s’ aftá diaprépun káti atsídes, káti mími káti náni
sta rezilíkia mas tokízontas kanis poté de cháni
An páli kríveste sto fos, san struthokámili an geláte
s’ aftus pu ine óti akrivós katigorun, s’ aftus na páte
Ma emis pu imaste i ídii i piités pós na kriftume;
I kureméni epanastátes, ti na pume, ti na pume;
Píso ap’ t’ aftáreska tragudia mas i sípsi prochoruse
Tis berdeménes mas zoés faustiká skinothetuse
Ήmastan pántote tis íttas pu nikái tin eksusía
ke ksafniká mas paredóthi alithiná, ti tragodía
Pu na `ne tóra i sintiritiki, pu na `ne tóra i metriméni;
Miname móno anarchiki ki aristeri apelpisméni
Ήmastan pántote tis íttas pu nikái tin eksusía
ke ksafniká mas paredóthi alithiná, ti tragodía
Pós na min klépsi o Koskotás afu éna órama konómas
ke evzias ke anódu ítan to métro olonón mas
An i zoí in’ aftoskopós an ine o víos filotomáris
pós na min ine o archigós mas énas michós evdomintáris;
Ki egó pu ime o pio frichtós pós na vgo ke na ksanarchíso
an de theríso óti éspira ki an de metanoíso;
Ki egó pu ime o pio frichtós pós na vgo ke na ksanarchíso
an de theríso óti éspira ki an de metanoíso;
Lipón as érthun tu Kutsógiorga i dasítrichi polítes
ke i gnosti ithagenis tis «Avrianís» i troglodítes
kalós na érthun ke i frichti mikromesei na ksesalósun
chorís aftus ta magaziá ute to fos de tha plirósun
Aksízi alíthia na dechtis to skilolói aftu tu Άdi
móno gia na sinantithis me tus dikus su gia éna vrádi
ke i diki mu iste `sis, gnosti mu ágnosti apó chrónia
ap’ tis «Rulótas» tis vradiés ki ap’ tu «Rontéo» ta trobónia
Ta ídia láthi échume káni esis ki egó, ta ídia láthi
ma i éksodos mas pros to fos, stolídia échi aftá ta láthi
As antamósume epitélus ki o Theós as mas filísi
os tu Apríli tis vrochés pu tha lusti ke tha nikísi
|
