|
Όλα τα λάθη σου
Τα μέτρησα ένα ένα
Κι απ’ την αγάπη σου
Βαραίνουν πιο πολύ
Είναι ανώφελο να χάνομαι για σένα
Και η καταδίκη σου δεν παίρνει αναβολή
Λες και απόψε λόγια πάλι λες
Όπως και χτες υπερβολές
Μα κατά βάθος δεν μπορείς
Εκεί που είμαι να με βρεις
Αυτά που λες μέχρι εδώ
Να προσποιείσαι δεν μπορώ
Φύγε λοιπόν κι αλλού να πας
Και το γιατί μην το ρωτάς
Μην τολμήσεις να μου τηλεφωνήσεις
Γιατί ξανά θα είσαι υποκριτής
Ζω για μένα
Κουράστηκα με σένα
Και της καρδιάς την πόρτα κλειστή θα βρεις
Θέλω τις θάλασσες του πάθους να γνωρίσω
Σε μιαν αγάπη που αγγίζει την ψυχή
Περιπλανώμενη στο ψέμα πώς να ζήσω
Είναι ο δρόμος σου με λάσπες και βροχή
|
Όla ta láthi su
Ta métrisa éna éna
Ki ap’ tin agápi su
Oarenun pio polí
Ine anófelo na chánome gia séna
Ke i katadíki su den perni anavolí
Les ke apópse lógia páli les
Όpos ke chtes ipervolés
Ma katá váthos den boris
Eki pu ime na me vris
Aftá pu les méchri edó
Na prospiise den boró
Fíge lipón ki allu na pas
Ke to giatí min to rotás
Min tolmísis na mu tilefonísis
Giatí ksaná tha ise ipokritís
Zo gia ména
Kurástika me séna
Ke tis kardiás tin pórta klistí tha vris
Thélo tis thálasses tu páthus na gnoríso
Se mian agápi pu angizi tin psichí
Periplanómeni sto pséma pós na zíso
Ine o drómos su me láspes ke vrochí
|
