|
Τι κι αν ανάψεις το φως
Δεν είναι ο πόνος κρυφός
Έχει μάτια, έχει στόμα, γέλιο και φωνή
Αίσθηση, απουσία ζωντανή
Είν’ ο έρωτας αγκάθι που το δάχτυλο τρυπά
Μια στάλα αίμα που σου βάφει και το πριν και το μετά
Κι αν έχει πέσει χιόνι μέσα στην καρδιά
Μονάχα μη σβηστεί η φωτιά
Δίπλα σου η σκέψη πετά
Λες κι υπάρχει μετά
Πήγα πάλι να σου κόψω άσπρο γιασεμί
Μόνος μου στην ίδια διαδρομή
Είν’ ο έρωτας αγκάθι που το δάχτυλο τρυπά
Μια στάλα αίμα που σου βάφει και το πριν και το μετά
Κι αν έχει πέσει χιόνι μέσα στην καρδιά
Μονάχα μη σβηστεί η φωτιά
|
Ti ki an anápsis to fos
Den ine o pónos krifós
Έchi mátia, échi stóma, gélio ke foní
Esthisi, apusía zontaní
In’ o érotas agkáthi pu to dáchtilo tripá
Mia stála ema pu su váfi ke to prin ke to metá
Ki an échi pési chióni mésa stin kardiá
Monácha mi svisti i fotiá
Dípla su i sképsi petá
Les ki ipárchi metá
Píga páli na su kópso áspro giasemí
Mónos mu stin ídia diadromí
In’ o érotas agkáthi pu to dáchtilo tripá
Mia stála ema pu su váfi ke to prin ke to metá
Ki an échi pési chióni mésa stin kardiá
Monácha mi svisti i fotiá
|
