Ανατολίτες έμποροι, σε μαγικό καθρέφτη.
Σε είδαν και είπαν δεν μπορεί όταν η νύχτα πέφτει,
το σώμα σου το λατρευτό, αστόλιστο να μένει.
Έτσι γυμνούλι ταπεινό σαν μια ψυχή δεμένη.
Μα εσύ δε θες, τους θησαυρούς του κόσμου.
Γιατί έχεις φυλαχτό δικό σου, φως μου…
Μια ηλιαχτίδα που ερωτεύτηκε τα μάτια σου.
Είναι το μόνο σου πολύτιμο πετράδι.
Μια ηλιαχτίδα που ερωτεύτηκε τα μάτια σου.
Και δεν τη σβήνει το αφέγγαρο το βράδυ.
Σου φέρανε μεταξωτά, σαν πρωινά τ’ Απρίλη.
Λυχνάρια με μυρωδικά, που ανοίγουν κάθε πύλη.
Χρυσάφι που το φύλαγε, ο κλέφτης της Βαγδάτης.
Κι ένα κλειδί που άνοιγε, μια σκλάβα τη καρδιά της.
Μα εσύ δε θες, τους θησαυρούς του κόσμου.
Γιατί έχεις φυλαχτό δικό σου, φως μου…
Μια ηλιαχτίδα που ερωτεύτηκε τα μάτια σου.
Είναι το μόνο σου πολύτιμο πετράδι.
Μια ηλιαχτίδα που ερωτεύτηκε τα μάτια σου.
Και δεν τη σβήνει το αφέγγαρο το βράδυ…
|
Anatolítes ébori, se magikó kathréfti.
Se idan ke ipan den bori ótan i níchta péfti,
to sóma su to latreftó, astólisto na méni.
Έtsi gimnuli tapinó san mia psichí deméni.
Ma esí de thes, tus thisavrus tu kósmu.
Giatí échis filachtó dikó su, fos mu…
Mia iliachtída pu eroteftike ta mátia su.
Ine to móno su polítimo petrádi.
Mia iliachtída pu eroteftike ta mátia su.
Ke den ti svíni to aféngaro to vrádi.
Su férane metaksotá, san priná t’ Apríli.
Lichnária me mirodiká, pu anigun káthe píli.
Chrisáfi pu to fílage, o kléftis tis Oagdátis.
Ki éna klidí pu ánige, mia skláva ti kardiá tis.
Ma esí de thes, tus thisavrus tu kósmu.
Giatí échis filachtó dikó su, fos mu…
Mia iliachtída pu eroteftike ta mátia su.
Ine to móno su polítimo petrádi.
Mia iliachtída pu eroteftike ta mátia su.
Ke den ti svíni to aféngaro to vrádi…
|