|
Οι νυσταγμένες πολιτείες της επαρχίας
τα μεγάλα τους μάτια θ’ ανοίξουν κατάπληκτες,
τα μικρά παιδιά στις κούνιες
θ’ αλλάξουν πλευρό χαμογελώντας,
τα κλειστά παράθυρα των σπιτιών
θα ουρλιάξουν τον πόνο του αγέρα που τα χαϊδεύει,
φωτιές θα κάψουν, των δρόμων, τις απελπισμένες ευθείες,
Κι οι τελευταίοι πρώτοι θα γινούν
κι οι ταπεινοί θα υψωθούν,
κι όσοι αγαπήσαν θα συγχωρεθούν
καημό πικρό να μην πονούν,
όταν μαζί σου γεννηθώ μια νύχτα μόνο,
όταν μαζί σου αναστηθώ μια νύχτα μόνο.
Δάκρυα κρυμμένα σε μάτια μελαγχολικά
βροχή γιορτινή θα πέσουν στης καρδιάς το διψασμένο χώμα,
όνειρα φυλακισμένα κι ανομολόγητα
στο φως θα δραπετεύσουν,
σκοτεινές μουσικές των σωμάτων
θα υψωθούν να γιορτάσουν τον παράδεισο που επέστρεψε,
ο μακρινός ουρανός των αστεριών
στην αγκαλιά της γης θα ξεκουράσει το αποκαμωμένο φεγγάρι του.
Κι οι τελευταίοι πρώτοι θα γινούν
κι οι ταπεινοί θα υψωθούν,
κι όσοι αγαπήσαν θα συγχωρεθούν
καημό πικρό να μην πονούν,
όταν μαζί σου γεννηθώ μια νύχτα μόνο,
όταν μαζί σου αναστηθώ μια νύχτα μόνο.
|
I nistagménes polities tis eparchías
ta megála tus mátia th’ aniksun katápliktes,
ta mikrá pediá stis kunies
th’ alláksun plevró chamogelóntas,
ta klistá paráthira ton spitión
tha urliáksun ton póno tu agéra pu ta chaidevi,
fotiés tha kápsun, ton drómon, tis apelpisménes efthies,
Ki i teleftei próti tha ginun
ki i tapini tha ipsothun,
ki ósi agapísan tha sigchorethun
kaimó pikró na min ponun,
ótan mazí su gennithó mia níchta móno,
ótan mazí su anastithó mia níchta móno.
Dákria krimména se mátia melagcholiká
vrochí giortiní tha pésun stis kardiás to dipsasméno chóma,
ónira filakisména ki anomológita
sto fos tha drapetefsun,
skotinés musikés ton somáton
tha ipsothun na giortásun ton parádiso pu epéstrepse,
o makrinós uranós ton asterión
stin agkaliá tis gis tha ksekurási to apokamoméno fengári tu.
Ki i teleftei próti tha ginun
ki i tapini tha ipsothun,
ki ósi agapísan tha sigchorethun
kaimó pikró na min ponun,
ótan mazí su gennithó mia níchta móno,
ótan mazí su anastithó mia níchta móno.
|
