|
Κλείνω τα μάτια
νιώθω πως θέλω να φωνάξω
τα πάντα να αλλάξω
να πνίξω αλήθειες μες στο ψέμα
να φτάσω ως το τέρμα
για πάντα να ξεχάσω
Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
να αξίζει να αντέχω
να αξίζει ν’ αγαπώ
Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
μια όμορφη ημέρα
στο λέω κι ας μην μ’ άκουσες ποτέ
Κάτι θα υπάρχει στο σκοτάδι
στον ουρανό σημάδι
στο λέω κι ας μην μ’ άκουσες ποτέ
Κλείνω τα μάτια
ακούω μια πόλη που ασθμαίνει
αλλάζει μα ίδια μένει
σπάει η σκέψη μου λυγίζει
παιχνιδάκι που ραγίζει
τραγούδι που σωπαίνει
Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
να αξίζει να αντέχω
να αξίζει να αγαπώ
Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
μια όμορφη ημέρα
στο λέω κι ας μην μ’ άκουσες ποτέ
Κάτι θα υπάρχει στο σκοτάδι
στον ουρανό σημάδι
στο λέω κι ας μην μ’ άκουσες πο
|
Klino ta mátia
niótho pos thélo na fonákso
ta pánta na allákso
na pníkso alíthies mes sto pséma
na ftáso os to térma
gia pánta na ksecháso
Káti tha ipárchi ke pio péra
na aksízi na antécho
na aksízi n’ agapó
Káti tha ipárchi ke pio péra
mia ómorfi iméra
sto léo ki as min m’ ákuses poté
Káti tha ipárchi sto skotádi
ston uranó simádi
sto léo ki as min m’ ákuses poté
Klino ta mátia
akuo mia póli pu asthmeni
allázi ma ídia méni
spái i sképsi mu ligizi
pechnidáki pu ragizi
tragudi pu sopeni
Káti tha ipárchi ke pio péra
na aksízi na antécho
na aksízi na agapó
Káti tha ipárchi ke pio péra
mia ómorfi iméra
sto léo ki as min m’ ákuses poté
Káti tha ipárchi sto skotádi
ston uranó simádi
sto léo ki as min m’ ákuses po
|
