|
Μόνο μη με ρωτάς τι σημαίνει έρωτας και τι να είναι η αγάπη.
Μελέτησες τον έρωτα τα βράδια τα ξενέρωτα και νόμιζες πως έκανες κάτι.
Αρχίζει με αργούς ρυθμούς κι εσύ τυφλά τον υπακούς, σιγά σιγά να στη δίνει.
Μα άκουσε προσεχτικά, δεν υποκύπτεις σε δεσμά,
αν τον σκλαβώσεις σε αφήνει.
Κι αν δεν μπορώ κι αν δεν μπορώ να σε πείσω να μείνεις,
πες μου τι μου δίνεις, να φύγω πρώτος εγώ.
Του έρωτα η αίσθηση, ναυτία και παραίσθηση, μα δεν την κάνω τράμπα.
Μια λέξη μοναχά αρκεί και παραδίνομαι εκεί, ελεύθερα και τσάμπα.
Γι’ αυτό μικρή μου μάγισσα, τη λεωφόρο βάδισα που οδηγεί προς τη σελήνη.
Κι άμα σε βρω στο δρόμο μου, δεν ξόδεψα τον χρόνο μου,
πάμε μαζί και ότι γίνει, ότι γίνει, ότι γίνει.
Κι αν δεν μπορώ κι αν δεν μπορώ να σε πείσω να μείνεις,
πες μου τι μου δίνεις, να φύγω πρώτος εγώ.
|
Móno mi me rotás ti simeni érotas ke ti na ine i agápi.
Melétises ton érota ta vrádia ta ksenérota ke nómizes pos ékanes káti.
Archízi me argus rithmus ki esí tiflá ton ipakus, sigá sigá na sti díni.
Ma ákuse prosechtiká, den ipokíptis se desmá,
an ton sklavósis se afíni.
Ki an den boró ki an den boró na se piso na minis,
pes mu ti mu dínis, na fígo prótos egó.
Tu érota i esthisi, naftía ke paresthisi, ma den tin káno trába.
Mia léksi monachá arki ke paradínome eki, elefthera ke tsába.
Gi’ aftó mikrí mu mágissa, ti leofóro vádisa pu odigi pros ti selíni.
Ki áma se vro sto drómo mu, den ksódepsa ton chróno mu,
páme mazí ke óti gini, óti gini, óti gini.
Ki an den boró ki an den boró na se piso na minis,
pes mu ti mu dínis, na fígo prótos egó.
|
