Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα ‘ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
|
Den ékana taksídia makriná
ta chrónia mu ichan rízes ítan déntra
pu ta ‘ntise me fílla i kardiá
ke t’ áfise n’ anthízun mes tin pétra
Den ékana taksídia makriná
i ánthropi pu agápisa ítan dási
i fíli mu fengária ítan nisiá
pu dípsase i kardiá mu na ta psáksi
To pio makrí taksídi mu esí
i níchta esí to óniro tis méras
mikrí patrída sóma mu ki archí
i gi mu esí anása mu ki aéras
Den ékana taksídia makriná
taksídepse i kardiá ki aftó mu ftáni
se ónira s’ esthímata igrá
to mistikó ton kósmo n’ anasáni
To pio makrí taksídi mu esí
i níchta esí to óniro tis méras
mikrí patrída sóma mu ki archí
i gi mu esí anása mu ki aéras
|