Μέσα στου χρόνου την κρυφή καταπακτή
γλιστρώ στης αγκαλιάς σου την ακτή.
Σαν Ροβινσώνας που χει τώρα πια ξεχάσει
σχεδία την ελπίδα του να φτιάσει.
Ο κόσμος με κοιτά που σε κοιτώ με απάθεια
και ο χαζός θαρρεί πω πια δε σε ποθώ,
μα εγώ σου λέω στα κρυφά με τηλεπάθεια
πόσο πολύ τρελά τρελά σε αγαπώ.
Μέσα στου χρόνου την γεννήτρια τη φριχτή
η μήτρα των χρωμάτων ανοιχτή
και μες στο ολόλευκο που ο ίλλιγος αυξαίνει
χανόμαστε και οι δυο αγκαλιασμένοι.
Ο κόσμος με κοιτά που σε κοιτώ με απάθεια
και ο χαζός θαρρεί πω πια δε σε ποθώ,
μα εγώ σου λέω στα κρυφά με τηλεπάθεια
πόσο πολύ τρελά τρελά σε αγαπώ.
|
Mésa stu chrónu tin krifí katapaktí
glistró stis agkaliás su tin aktí.
San Rovinsónas pu chi tóra pia ksechási
schedía tin elpída tu na ftiási.
O kósmos me kitá pu se kitó me apáthia
ke o chazós tharri po pia de se pothó,
ma egó su léo sta krifá me tilepáthia
póso polí trelá trelá se agapó.
Mésa stu chrónu tin gennítria ti frichtí
i mítra ton chromáton anichtí
ke mes sto olólefko pu o ílligos afkseni
chanómaste ke i dio agkaliasméni.
O kósmos me kitá pu se kitó me apáthia
ke o chazós tharri po pia de se pothó,
ma egó su léo sta krifá me tilepáthia
póso polí trelá trelá se agapó.
|