Μιναρές ο καημός
Στο τζάμι τα παράπονα κλείνει
Θα πεθάνω ευτυχώς
πριν το σώμα στ’ αζήτητα μείνει
Και θα βγω σ’ ουρανούς
που κανείς μας δεν είδε τι κρύβουν
μες σε χίλιους καπνούς
τα φιλιά σ’ άλλα χείλη θα σκύβουν
Εδώ κουράστηκα στην ίδια θέση
κι όπως μοιράστηκα και δε μ’ αρέσει
εδώ που έζησα φωτιά να πέσει
τη μοίρα έσβησα κι άλλαξα θέση
Μιναρές η καρδιά
κι η ψυχή διαβασμένο Κοράνι
Ήταν λίγη η σοδειά
κι η αγάπη στα μάτια δε φτάνει
|
Minarés o kaimós
Sto tzámi ta parápona klini
Tha petháno eftichós
prin to sóma st’ azítita mini
Ke tha vgo s’ uranus
pu kanis mas den ide ti krívun
mes se chílius kapnus
ta filiá s’ álla chili tha skívun
Edó kurástika stin ídia thési
ki ópos mirástika ke de m’ arési
edó pu ézisa fotiá na pési
ti mira ésvisa ki állaksa thési
Minarés i kardiá
ki i psichí diavasméno Koráni
Ήtan lígi i sodiá
ki i agápi sta mátia de ftáni
|