Πόσες μέρες, πόσα βράδια
η ζωή μου είναι άδεια
μακριά σου ο κόσμος φυλακή
το άρωμά σου στο σώμα μου πνοή
Μόνο η καρδιά μου ξέρει
αν σ’ έχω ξεχάσει
η καρδιά μου που υποφέρει όσο δε γυρνάς
κι ας τον κόσμο να σου λέει
πως μου έχει περάσει
όσο λείπεις μακριά μου
τόσο με πονάς
Πόση πίκρα να αντέξω
στη ζωή σου είμαι απ’ έξω
κι όμως είσαι τα πάντα μου εσύ
κι ας πιστεύεις πως άλλαξα ζωή
Μόνο η καρδιά μου ξέρει
αν σ’ έχω ξεχάσει
η καρδιά μου που υποφέρει όσο δε γυρνάς
κι ας τον κόσμο να σου λέει
πως μου έχει περάσει
όσο λείπεις μακριά μου
τόσο με πονάς
|
Póses méres, pósa vrádia
i zoí mu ine ádia
makriá su o kósmos filakí
to áromá su sto sóma mu pnoí
Móno i kardiá mu kséri
an s’ écho ksechási
i kardiá mu pu ipoféri óso de girnás
ki as ton kósmo na su léi
pos mu échi perási
óso lipis makriá mu
tóso me ponás
Pósi píkra na antékso
sti zoí su ime ap’ ékso
ki ómos ise ta pánta mu esí
ki as pistevis pos állaksa zoí
Móno i kardiá mu kséri
an s’ écho ksechási
i kardiá mu pu ipoféri óso de girnás
ki as ton kósmo na su léi
pos mu échi perási
óso lipis makriá mu
tóso me ponás
|