Οι μέρες σωρό
Τα λάθη παλιώνουν
Οι δυο μας θαρρώ
κεράκια που λιώνουν
Τα χρώματα λες
και πήγαν στην άκρη
Χαρές μου παλιές
περάσαν με δάκρυ
Μου λείπεις
Σε ψάχνω παντού
στους έρημους δρόμους
στα μπαρ, στους εφιάλτες μου
Μου λείπεις
Σε θέλω πολύ
Έχεις γίνει για μένα, μια βαθιά πληγή
Τη λύπη φορώ
κι απ’ τις πίκρες σου ραγίζω
Να δεις που μπορώ
με τη σκέψη, να σ’ αγγίζω
Αυτή τη φορά
Θα τα σβήσω τα σημάδια
Αυτή τη φορά
τις πληγές θα κάνω χάδια.
|
I méres soró
Ta láthi paliónun
I dio mas tharró
kerákia pu liónun
Ta chrómata les
ke pígan stin ákri
Charés mu paliés
perásan me dákri
Mu lipis
Se psáchno pantu
stus érimus drómus
sta bar, stus efiáltes mu
Mu lipis
Se thélo polí
Έchis gini gia ména, mia vathiá pligí
Ti lípi foró
ki ap’ tis píkres su ragizo
Na dis pu boró
me ti sképsi, na s’ angizo
Aftí ti forá
Tha ta svíso ta simádia
Aftí ti forá
tis pligés tha káno chádia.
|