|
Έρμος και βαρύς στο μονοπάτι
με το σακούλι άδειο κι ένα μωρό στην πλάτη
Γυρνάω σαν τα φίδια και σαν τ’ αγριοπούλια
και πίσω απ’ το βουνό ακούω νταούλια
Και βλέπω την κοιλάδα μες στο λιοπύρι
και βλέπω το χωριό να ‘τοιμάζει πανηγύρι
Δίνω μια τρεχάλα ψηλά απ’ τους λόφους
να φτάσω στους μπαχτσέδες και στους ανθρώπους
Τον ξέρω αυτόνα τον χορό
κι αυτή τη λάμψη τη στενή μες στον καθρέφτη
την έχω ξαναδεί
γουστάρω ελεύθερη και πλούσια ζωή
και χαιρετώ σας
και φιλώ σας
όντα μικρά χρωματιστά
μες στον καθρέφτη κλειδωμένα
Το ξέρω αυτό το βουητό
μέσ’ από στρόγγυλες στοές
κι από πηγάδια σκεπασμένα
μέσ’ από δάση μυστικά
προϊστορικά
βαθιά στον πάγο φυλαγμένα
έρχεται καταπάνω μου
και με τυλίγει
φέρνω το δάχτυλο στα χείλη
Σσς ! σσς !
Τι τρέχει;
Έγινε κατολίσθηση κι έπεσε κανας βράχος;
Τα πλήθη
ουρλιάζουν στις κερκίδες
ντέφια, νταούλια, κρόταλα
χτυπολογούν στο βάθος
ανηφορίζουνε πομπές
και μπαίνει ο μέγας τράγος
ο πρωταγωνιστής
μ’ ένα πριόνι
φοράει τενεκεδένιο στέμμα
κι ένα ζευγάρι παρωπίδες
ραντίζει με αίμα
τις πέτρινες κερκίδες
κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει
Ωχ, πηδώ, χοροπηδώ
κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μες στο μυαλό μου
μες στο μυαλό μου που ‘χει όρια
και μια ελευθερία ζόρικια
αλίμονό μου
Φίδι, πίθηκος κι αητός
με το δείπνο το μεγάλο
θα τελειώσουμε τον μπάλλο
φίδι, πίθηκος κι αητός
Α ε ώ, α ε η ού
ελευθερία ή θάνατος
ο κόσμος είν’ αδιάβατος
κι ο χορός μου κάνει κύκλο
και με κλείνει
από παντού
Ήρθαν γύρω από την κρήνη
ένα τσούρμο θεατρίνοι
πήγα να τους δω κι εγώ
Κι είδα μόν’ τον αρχηγό τους
ματωμένο, ξαπλωμένο
μες στο έρημο χωριό
Σε τούτα τα Βαλκάνια, σε τούτο τον αιώνα
συνάντησα τους φίλους μου μια νύχτα του χειμώνα
Καθόντουσαν αμίλητοι σε κάτι βράχια
και σαν με είδαν να ‘ρχομαι γουρλώσανε τα μάτια
Γιατί όλο τούτο τον καιρό μ’ είχαν για πεθαμένο
και πίνανε γλυκό κρασί, ψωμάκι σιταρένιο
Κι αφού με καλωσόρισαν κι αφού με βαρεθήκαν
κατάλαβαν τη φάρσα μου και μ’ αρνηθήκαν
Άσε τα θαύματα, τη μάσκα πέταξε
εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε
Μοιράζω το ψωμί, σας δίνω το παγούρι
στα μάτια σας κοιτάζω και λέω ένα τραγούδι
Και το τραγούδι λέει πως παίρνω την ευθύνη
πως είμαι αρχηγός σ’ αυτό το πανηγύρι
|
Έrmos ke varís sto monopáti
me to sakuli ádio ki éna moró stin pláti
Girnáo san ta fídia ke san t’ agriopulia
ke píso ap’ to vunó akuo ntaulia
Ke vlépo tin kiláda mes sto liopíri
ke vlépo to chorió na ‘timázi panigiri
Díno mia trechála psilá ap’ tus lófus
na ftáso stus bachtsédes ke stus anthrópus
Ton kséro aftóna ton choró
ki aftí ti lámpsi ti stení mes ston kathréfti
tin écho ksanadi
gustáro eleftheri ke plusia zoí
ke cheretó sas
ke filó sas
ónta mikrá chromatistá
mes ston kathréfti klidoména
To kséro aftó to vuitó
més’ apó stróngiles stoés
ki apó pigádia skepasména
més’ apó dási mistiká
proistoriká
vathiá ston págo filagména
érchete katapáno mu
ke me tilígi
férno to dáchtilo sta chili
Sss ! sss !
Ti tréchi;
Έgine katolísthisi ki épese kanas vráchos;
Ta plíthi
urliázun stis kerkídes
ntéfia, ntaulia, krótala
chtipologun sto váthos
aniforízune pobés
ke beni o mégas trágos
o protagonistís
m’ éna prióni
forái tenekedénio stémma
ki éna zevgári paropídes
rantízi me ema
tis pétrines kerkídes
kánontas to topío na megalóni
Och, pidó, choropidó
ki écho éna tsírko ilektrikó mes sto mialó mu
mes sto mialó mu pu ‘chi ória
ke mia elefthería zórikia
alímonó mu
Fídi, píthikos ki aitós
me to dipno to megálo
tha teliósume ton bállo
fídi, píthikos ki aitós
A e ó, a e i u
elefthería í thánatos
o kósmos in’ adiávatos
ki o chorós mu káni kíklo
ke me klini
apó pantu
Ήrthan giro apó tin kríni
éna tsurmo theatríni
píga na tus do ki egó
Ki ida món’ ton archigó tus
matoméno, ksaploméno
mes sto érimo chorió
Se tuta ta Oalkánia, se tuto ton eóna
sinántisa tus fílus mu mia níchta tu chimóna
Kathóntusan amíliti se káti vráchia
ke san me idan na ‘rchome gurlósane ta mátia
Giatí ólo tuto ton keró m’ ichan gia pethaméno
ke pínane glikó krasí, psomáki sitarénio
Ki afu me kalosórisan ki afu me varethíkan
katálavan ti fársa mu ke m’ arnithíkan
Άse ta thafmata, ti máska pétakse
edó ine Oalkánia, den ine pekse gélase
Mirázo to psomí, sas díno to paguri
sta mátia sas kitázo ke léo éna tragudi
Ke to tragudi léi pos perno tin efthíni
pos ime archigós s’ aftó to panigiri
|
