|
Δεν ξέρω που ν’ αρχίσω
κι εσύ ως που να φτάσεις
κρατάω την επαφή μας
κρατάς τις αποστάσεις
Γεμάτο το τασάκι
κι η νύχτα τόσο άδεια
πώς πέρασαν οι μέρες
πώς πέρασαν τα βράδια
Να είσαι εκεί πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν’ ανάβεις κι ας μην τη ζεις μαζί μου
Αν λίγο μ’ αγαπάς να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου, αγάπη δυνατή
Φοβόμαστε στην πράξη
την καθεμιά μας λέξη
σα σύννεφο η αγάπη
που φεύγει πριν να βρέξει
|
Den kséro pu n’ archíso
ki esí os pu na ftásis
kratáo tin epafí mas
kratás tis apostásis
Gemáto to tasáki
ki i níchta tóso ádia
pós pérasan i méres
pós pérasan ta vrádia
Na ise eki pánta mésa sti zoí mu
ta fóta tis n’ anávis ki as min ti zis mazí mu
An lígo m’ agapás na ise eki
agápi tis zoís mu, agápi dinatí
Fovómaste stin práksi
tin kathemiá mas léksi
sa sínnefo i agápi
pu fevgi prin na vréksi
|
