Ό,τι κι αν γράψω σ’ αυτή τη μηχανή
το τέλος έχει φανεί.
Ξέρω κανένας πως δε θα συμφωνεί,
δώσε φιλιά και στην μελαχρινή.
Πες στα παιδιά στο γραφείο, στη Φανή,
στη θέση την ορφανή.
Έμαθα, κράτησα, βρήκα τη φωνή
δε θα με πάνε εμένα Δαφνί.
Αντίο ζωή μου παλιά,
σπασμένα κομμάτια φιλιά
δικιά μου αγκαλιά του κόσμου η θηλιά
μας έκανε σπίτι δουλειά
σπασμένα κομμάτια φιλιά
να ζήσω κι εγώ μια σταλιά
Έκλεισα χρόνια στο ίδιο αφεντικό
κάρτα καρδιά μου χτυπώ.
Ούτε για έρωτα ούτε για κακό
θέλω να φύγω και να σ’ αγαπώ.
Αντίο ζωή μου παλιά,
σπασμένα κομμάτια φιλιά
δικιά μου αγκαλιά του κόσμου η θηλιά
μας έκανε σπίτι δουλειά
σπασμένα κομμάτια φιλιά
να ζήσω κι εγώ μια σταλιά
|
Ό,ti ki an grápso s’ aftí ti michaní
to télos échi fani.
Kséro kanénas pos de tha simfoni,
dóse filiá ke stin melachriní.
Pes sta pediá sto grafio, sti Faní,
sti thési tin orfaní.
Έmatha, krátisa, vríka ti foní
de tha me páne eména Dafní.
Antío zoí mu paliá,
spasména kommátia filiá
dikiá mu agkaliá tu kósmu i thiliá
mas ékane spíti duliá
spasména kommátia filiá
na zíso ki egó mia staliá
Έklisa chrónia sto ídio afentikó
kárta kardiá mu chtipó.
Oíte gia érota ute gia kakó
thélo na fígo ke na s’ agapó.
Antío zoí mu paliá,
spasména kommátia filiá
dikiá mu agkaliá tu kósmu i thiliá
mas ékane spíti duliá
spasména kommátia filiá
na zíso ki egó mia staliá
|