Τι ήταν αυτό που πάθαμε,
τι μαύρο ήταν χαμπέρι;
Τον Βενιζέλο χάσαμε
τον λατρευτό Λευτέρη.
Λευτέρη μας πατέρα μας
της Κρήτης το καμάρι,
το χωρισμό σου ποιος μπορεί
με υπομονή να πάρει;
Μας πόνεσες, μας δόξασες
εμάς και την πατρίδα,
τη λευτεριά μας έδωσες
κι ήσουν για μας ελπίδα.
Η μνήμη σου αξέχαστη
σε όλους μας θα μείνει
και η Ελλάς για σένανε
δάκρυ πικρό θα χύνει.
Κι εσείς πουλιά πετούμενα
στα ξένα που γυρνάτε,
τη δόξα του τη λεβεντιά
να τη μυριολογάτε.
|
Ti ítan aftó pu páthame,
ti mavro ítan chabéri;
Ton Oenizélo chásame
ton latreftó Leftéri.
Leftéri mas patéra mas
tis Krítis to kamári,
to chorismó su pios bori
me ipomoní na pári;
Mas póneses, mas dóksases
emás ke tin patrída,
ti lefteriá mas édoses
ki ísun gia mas elpída.
I mními su akséchasti
se ólus mas tha mini
ke i Ellás gia sénane
dákri pikró tha chíni.
Ki esis puliá petumena
sta kséna pu girnáte,
ti dóksa tu ti leventiá
na ti miriologáte.
|