|
Αχ, θάλασσά μου όταν ξυπνάς
στου φεγγαριού τη χάση
να με κουνάς ανάλαφρα
ίσκιος να μη πιάσει
γιατί είν’ ο ύπνος μου βαρύς
απ’ όσα έχω περάσει.
Μέρες τα κύματα μετρώ
νύχτες τα ημερεύω.
Φυσά βοριάς φυσά νοτιάς
κι εγώ τα ταξιδεύω
να βρω λιμάνι να σταθώ
νησάκι να κατέβω.
Αχ, θάλασσά μου που μιλάς
των κοχυλιών τη γλώσσα
πάρε από με τα βάσανα
και κάν’ τα μοιρολόγια
γιατί τον πόνο της καρδιάς
δεν τονε λένε λόγια.
|
Ach, thálassá mu ótan ksipnás
stu fengariu ti chási
na me kunás análafra
ískios na mi piási
giatí in’ o ípnos mu varís
ap’ ósa écho perási.
Méres ta kímata metró
níchtes ta imerevo.
Fisá voriás fisá notiás
ki egó ta taksidevo
na vro limáni na stathó
nisáki na katévo.
Ach, thálassá mu pu milás
ton kochilión ti glóssa
páre apó me ta vásana
ke kán’ ta mirológia
giatí ton póno tis kardiás
den tone léne lógia.
|
